Kalendarz festiwali

Kagura jest jedną z form teatru japońskiego, sięgająca korzeniami do rytuałów shintō. W prefekturze Shimane najbardziej znana jest kagura z regionu Iwami, która jest bardzo widowiskowa i teatralna. W odróżnieniu od niej, Oki-kagura jest prostsza w formie i ma bardziej archaiczny charakter. Poza tym, Oki-kagura wykonywali tzw. shake, czyli rodziny od pokoleń profesjonalnie praktykujące te tańce, nie zaś kapłani shintō (jak w przypadku kagura z Izumo i Iwami). Niegdyś 13 takich rodzin mieszkało na Dōgo, a na wyspach Dōzen pięć.

Obecnie tańce wykonują niespokrewnieni z nimi mieszkańcy Wysp. Oki-kagura jest nie tylko ofiarą dla bogów, ale też modlitwą o obfite plony i połowy, opady deszczu, zakończenie epidemii, bezpieczeństwo na morzu, itp.

Kagurę na Oki można podzielić na dwa główne rodzaje: kagura z Dōgo i z Dōzen. Chociaż w obu z nich zdarzają się tańce noszące te same nazwy to ich wykonanie się różni.

Kagura na Wyspach Dōzen jest wystawiana na przestrzeni o powierzchni czterech mat tatami lub pokładzie statku. Tańczona jest przy akompaniamencie żwawej muzyki. Poza tym, tylko na Dōzen w formie kagury przedstawiana jest opowieść o pokonaniu legendarnego potwora Orochi.

W kagurze z Dōgo muzyka, która akompaniuje występowi, jest spokojniejsza, a tancerz porusza się na bardzo małej przestrzeni, o powierzchni zaledwie dwóch mat tatami. W kagurze z Dōgo można wydzielić dwa odmienne nurty: suki-kagura i ochi-kagura.

Dōzen-kagura

Nazwa festiwalu	Zdjęcie	Data i miejsce	Opis
Dōzen-kagura		Wyspy Nakanoshima, Nishinoshima i Chiburijima	Kagura z Wysp Dōzen zachowuje: ① formę rytuału, podczas którego bóstwo wstępuje w kapłanki ② oryginalną formę tańca z chramu Izumo Taisha ③ aspekt religijny – tańcom towarzyszą rytuały shintoistyczne Z tego powodu została uznana za niematerialne dziedzictwo kultury ludowej prefektury Shimane (jako Dōzen-kagura z Amy i Nishinoshimy).

Nazwa festiwalu

Zdjęcie

Data i miejsce

Opis

Dōzen-kagura

Wyspy Nakanoshima, Nishinoshima i Chiburijima

Kagura z Wysp Dōzen zachowuje:

① formę rytuału, podczas którego bóstwo wstępuje w kapłanki

② oryginalną formę tańca z chramu Izumo Taisha

③ aspekt religijny – tańcom towarzyszą rytuały shintoistyczne

Z tego powodu została uznana za niematerialne dziedzictwo kultury ludowej prefektury Shimane (jako Dōzen-kagura z Amy i Nishinoshimy).

Dōgo-kagura

Nazwa festiwalu	Zdjęcie	Data i miejsce	Opis
Tōgō-Imazu-kagura		Co roku w marcu w rezydencji rodziny Sasaki	Wpisuje się w nurt Suki-kagura. Niegdyś wystawiana odrębnie i w rejonie Tōgō, i w rejonie Imazu; obecnie organizowany jest wspólny występ. Jako że zachowuje formę dawnego tańca z regionu Suki, uznana została za niematerialne dziedzictwo kultury ludowej miasta Okinoshima.
Naguchi-Kagura	No Photo	13 lipca w lata nieparzyste Chram Naguchi (okręg Goka)	Jedna z odmian kagury na Wyspach Oki. Niegdyś przekazywana z pokolenia na pokolenie na terenie obecnego okręgu Naguchi, lecz zaniechano podtrzymywania tej tradycji. Odtworzona w 1980 r. dzięki wysiłkom mieszkańców tego rejonu.
Dōgo-Kumi-Kagura		25 lipca w lata parzyste 26 lipca w lata nieparzyste Chram Ise-no-mikoto (okręg Goka)	Jeden z rodzajów kagury z Oki, uznany za niematerialne dziedzictwo kultury ludowej prefektury Shimane. Wystawiana w chramie Ise-no-mikoto podczas dorocznego święta po zakończeniu rytuałów shintoistycznych.Występ trwa całą noc.
Nishimura-Kagura		Co roku 14 sierpnia w chramie Nishimura (Nishimura, okręg Nakamura)	Wystawiana w nocy suki-kagura – uznana przez miasto Okinoshima za niematerialne dziedzictwo kultury ludowej. Oryginalnie wykonywano ją 4 czerwca, podczas celebracji z okazji żniw. Stąd też wzięła się jej inna nazwa – mugi-kagura (po japońsku mugi oznacza zboże).
Shiro-Kagura		17 października w lata nieparzyste Chram Kitadani (Shiro, okręg Goka)	Kitadani-kagura – uznana przez miasto Okinoshima za niematerialne dziedzictwo kultury ludowej. Wpisuje się w ten sam nurt kagury co Kumi-kagura.