Kalendarz festiwali

Tabliczki wykonane z gałęzi wierzby o długości ok. 30 cm z wykaligrafowanym na nich napisem somin shōrai massha shōjin są układane na ołtarzu. Kapłan shintoistyczny recytuje przed nim tekst modlitwy oraz odczytuje imiona przedstawicieli rodzin mieszkających w okręgu Urumi. Cały rytuał ma zapewnić ochronę przed chorobami.

Następnie tabliczki (nazywane somin shōrai-fu) wtykane są w pobocza siedmiu dróg prowadzących do okręgu Urumi z innych części wyspy – wierzy się, że ma to uchronić mieszkańców przed rozprzestrzenianiem się epidemii. Somin shōrai-fu oraz ich rytualne użycie to niematerialne dziedzictwo kultury ludowej wsi Chibu oraz dawna forma amuletu, która przetrwała do naszych czasów.

W rocznicę śmierci Kōbō Daishi (znany też jako Kūkai), założyciela sekty shingon (japoński buddyzm ezoteryczny), mieszkańcy wyspy, bez względu na wiek, udają się na pielgrzymkę między świątyniami buddyjskimi. W świątyniach częstują się zaoferowanym posiłkiem, po czym udają się w kolejne miejsce w innej części wyspy.

Bardzo popularny we wsi Chibu festyn organizowany od ponad 20 lat. Mieszkańcy oglądają występy na scenie oraz cieszą się towarami sprzedawanymi na straganach. Na koniec festynu ze sceny rzucane są w stronę publiczności ciastka ryżowe. Podczas festiwalu można też podziwiać kwiaty dzikiej rzodkwi(jap. no-daikon), porastające zbocze góry Akahage.

Dwudniowy spacer po wszystkich Wyspach Dōzen.

Program wydarzenia z 2018 r.:

25 maja (wieczór przed rozpoczęciem): miasto Ama, wyspa Nakanoshima

26 maja (dzień 1.): miasto Ama, Nakanoshima i wioska Chibu, Chiburijima

27 maja (dzień 2.): Nishinoshima

Dwudniowy festiwal. Na shibai koya (mała scena widowiskowe), desygnowanej na materialne dziedzictwo kultury ludowej wsi Chibu, wystawiana jest najpierw Dōzen-kagura: tańce „Urayasu no mai” i „Sanbasō”, a następnie, również jako ofiara dla bogów, teatr kabuki w wykonaniu dzieci i inne przedstawienia.

Drugiego dnia celebracji po zakończeniu rytuałów w chramie obiekt kultu jest wynoszony w procesji w mikoshi (rodzaj lektyki). Dzieci niosą drugą, mniejszą lektykę.

Uczestnicy tego wydarzenia mają okazję spróbować swoich sił w łapaniu sazae (gatunek ślimaka morskiego) oraz poczęstować się na miejscu tymi ugotowanymi w muszli, bądź podanymi z ryżem w formie onigiri. Można nawet spróbować sazae podanych z kiełbaską.

Jako że ślimak morski jest lokalnym przysmakiem, łowienie sazae jest wydarzeniem dobrze oddającymcharakter wsi Chibu. Impreza cykliczna organizowana od prawie 30 lat.

Żeby nie zadzierać głowy, mieszkańcy wsi oglądają ten pokaz leżąc na ziemi. Ze względu na małą odległość między Nagahama-oki a innymi wyspami Dōzen, mieszkańcy Nakanoshimy i Nishinoshimy też mogą cieszyć się widokiem fajerwerków.

Niematerialne dziedzictwo kultury ludowej wsi Chibu. Mieszkańcy ustawiają się dookoła bębna i do wybijanego na nim rytmu śpiewają i wykonują powolny taniec z wachlarzem w ręku. Rytuał ten jest ofiarą dla bogów i ma zapewnić mieszkańcom dobre zbiory. W zależności od okoliczności można jednak zmienić tekst śpiewanych pieśni, tak aby wyjednać pomyślne wiatry lub opady deszczu.

Aż do połowy okresu Meiji (1868-1912) Mina-ichi hōnō obchodzono na całej wyspie. Współcześnie tradycja ta podtrzymywana jest jedynie w okręgu Nibu. Nazwa festiwalu pochodzi o słów pieśni: Mina issho ni onarabinasare (zbierzmy się wszyscy razem).

W dzień festiwalu w świątyniach buddyjskich splata się ze słomy długiego węża, a następnie obchodzi się z nim trzy razy i teren świątyni, i całą okolicę. Na koniec oplata się nim święte drzewo. Uważa się, że wąż jest symbolem bóstwa wody, zaś cały rytuał ma przynieść na wiosnę pomyślność rolnikom.