Lawina piroklastyczna i tunele Fukuura

W klifach okalających zatokę Omosu (wyspa Dōgo), można zobaczyć wydrążone tunele różnej wielkości.

Zwiedzając te tunele, tworzone od okresu Meiji (1868-1912) po okres Shōwa (1926-1989), możemy dowiedzieć się, jak rozwijały się środki transportu oraz technologie inżynierii lądowej. W czasach, gdy podróżowano tylko statkami lub pieszo, mieszkańcy wyspy, w trosce o swoje bezpieczeństwo, przy użyciu młota i dłuta wykuli niewielkie przejścia w klifie. W tych tunelach trzeba było przechodzić gęsiego. Z biegiem lat, do transportu zaczęto wykorzystywać bydło i konie, toteż użyto prochu, by wysadzić w skale tunele zdolne pomieścić konny zaprzęg. Gdy istotnym środkiem transportu stały się samochody, tunele poszerzono przy użyciu ciężkiego sprzętu tak, by mogły przejeżdżać przez nie autobusy.

Ponieważ tunele Fukuura odzwierciedlają zmiany zachodzące w tradycjach i zwyczajach oraz idący wraz z nimi postęp technologiczny, Japońskie Towarzystwo Inżynierii Lądowej przyznało temu miejscu tytuł narodowego dziedzictwa technologicznego. Poza tym, jako że drążono je w trzech etapach, mówi się na nie też „Fukuura – tunele trzech generacji”.

Ludzie byli w stanie drążyć tunele siłą własnych rąk, ponieważ klify zbudowane są z miękkiej skały. Dała im początek lawina piroklastyczna, która miała miejsce podczas erupcji wulkanicznych 6 mln lat temu. Zwiedzając Fukuurę, można więc obejrzeć przekrój tej lawiny.